Böcekler
ve kuşlar ötüyor ben suskunum
Yine
sabah oldu tabiat canlanıyor ben yeni ölüyorum
Çiçekler
açıyor mis gibi bense pis kokular kusuyorum
Sabah
oldu dünya yeniden giyiniyor, ben çırılçıplak
Yeni
kalkan insanlar esniyor, bende yırtık gırtlak
Herkeste
yeni bi umut peydah oluyor bende “belki” bile yok
Haram
ya da helal rızık peşinde hepsi, bana lokma bile çok
Taze
güneş ısıtıyor bedenleri, ben üşüyorum soğuk soğuk
Onlar
yataklarında rahat benim zindanım boğuk boğuk…
Seviniyorlar,
bense nedendir acıyorum onlara
Gramlar
bile ağır geliyor bense sakayım kilolara
Ben mi
haklıyım yoksa onlar mı, elbet görülecek
Nedir,
korkuyorum bu şiirin sonu nereye gidecek.
Allahtan
Allah varda bu zihin yükünün bi anlamı var
Yoksa,
varda yok olurdum O’nun yerine şeytana
yar
Bu
mısralar gösterdi bana hayatlar gerçekten ironi,
Tutturmuş
çalıyor insanlar “acıya şaka” adlı senfoni.
Deliriyor
muyum neyim aklıma nereden geliyor bu düşünceler
Ne
kadar da optimistler ve iğrenç, düşüncesiz budala cüceler
Off bu
insanlar ,daha da çekilmez dert oldu sinir oldu yorgun başıma
Bi
çayımı bi de sigaramı verin bırakın artık gideyim dağların en başına
Niye
dolandı dilime bende bu ben kelimesi, ne uğruna
Allah’ım
cennet mi cehennem mi şimdi bu kuluna?
Allah
ım yalvarıyorum ne olursun bitirt bana artık şu şiiri
Öfkemin yüzünden senden uzaklaştıracaklar
yoksa bu piri.
Şiir
bitti iyi ki varsın mısralarım ama fikirler zihnimde derya deniz
Kapansın o halde
defterim kalsın boş sayfalarım şimdi tertemiz.
Ebubekir Turab
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder